آخرین گلوله ای که در عید غدیر شلیک شد
کارت خوب: من به همراه پنج شش نفر دیگر دور هم ایستاده بودیم که ناگهان یک دسته گلوله مینی کاتیوشا آمد اطرافمان به زمین به هدف خوردن کرد. چند نفر از بچه ها را موج گرفت، اما کسی مجروح نشد، به جز مجید رضاییان.
به گزارش کارت خوب به نقل از ایسنا، سردار حاج حمید تقی زاده فرمانده گردان علی اکبر(ع) لشگر ۱۰ سیدالشهدا (ع) با اشاره به عید غیدر سال ۱۳۶۷ در خاطره ای روایت می کند: ۱۱ مرداد ۱۳۶۷ بود و ما مشغول عملیات غدیر بودیم. من به همراه پنج شش نفر دیگر دور هم ایستاده بودیم که ناگهان یک دسته گلوله مینی کاتیوشا آمد اطرافمان به زمین به هدف خوردن کرد.
چند نفر از بچه ها را موج گرفت، اما کسی مجروح نشد، به جز مجید رضاییان. صدای مجید را شنیدم که اظهار داشت: «آخ! چشمم خورد.» نگاهش کردم. ترکش، صاف رفته بود وسط چشم سالمش نشسته بود.
مجید که قبل از آن در عملیات دیگری یک چشمش را از دست داده بود، حالا در آخرین روز جنگ و در روز عید غدیر، چشم دیگرش را هم تقدیم صاحبش کرده بود. آن تیر از آخرین گلوله های جنگ بود و پس از آن، گلوله دیگری ندیدم.
دکتر حاج مجید رضائیان ۱۵ دی ماه سال ۱۳۴۵ در محله لویزان شمیران متولد شد. وی در سال ۶۱ برای نخستین بار به جبهه اعزام شد و در طول ۶ سالی که در جبهه بود، بارها گرفتار مجروحیت های شدید از ناحیه شکم، کلیه، دست، پا شد. دو برادر این جانباز به اسامی «جواد رضاییان» و «مهدی رضاییان» هم در جبهه به شهادت رسیده اند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب