علیرضا زرین دست در مراسم زادروز زنده یاد داریوش مهرجویی مطرح كرد:
باید داریوش مهرجویی را معادل تخت جمشید بدانیم
به گزارش کارت خوب، علیرضا زرین دست، عباس یاری، مهرداد غفارزاده و نظام الدین کیایی از داریوش مهرجویی گفتند.
مراسم زادروز زنده یاد «داریوش مهرجویی» با حضور هنرمندان عصر ۱۷ آذر ماه در موزه سینما برگزار شد.
به گزارش کارت خوب به نقل از ایسنا، به نقل از روابط عمومی موزه سینما، در قسمت نخست این مراسم دومین پادکست رادیو موزه سینما به شکل حضوری و زنده توسط مژگان اصغری و رضا آفتابی اجرا شد. در قسمت های مختلف و متنوع این پادکست تصویری، فرازهایی از زندگی شخصی و حرفه ای مرحوم داریوش مهرجویی در حوزه هنر، ادبیات و فلسفه یاد شده قرار گرفت.
بعد از آن مهرداد غفارزاده نویسنده و فیلمساز با علیرضا زرین دست فیلمبردار پیشکسوت سینمای ایران در رابطه با تجربه همکاری و همینطور خصوصیت های سینمای داریوش مهرجویی به گفتگو نشست.
مهرداد غفارزاده اظهار داشت: در این بخش در خدمت علیرضا زرین دست فیلمبردار با سابقه و مطرح سینمای ایران هستیم، شخصیتی که در تاریخ سینمای ایران برای همیشه ماندگار خواهد بود. باید گفت تولید فیلمهای خوب و شاهکار بخشی از ذات برخی فیلمسازان نظیر زنده یاد مهرجویی و عیاری به حساب می آید.
در ادامه علیرضا زرین دست فیلمبردار شناخته شده سینمای ایران در رابطه با مهرجویی اظهار داشت: داریوش مهرجویی دارای نگاهی بسیار گسترده بود و این مورد تنها محدود به یک زاویه نبود، چونکه او ابعاد مختلف زندگی را رصد کرده و آنرا در آثار خود منعکس می کرد. به خاطر دارم زمانیکه او فیلم نامه «پری» را در اختیار من قرار داد، نکاتی را در آن کشف کردم و به مهرجویی اعلام کردم که این نکات می تواند به شکل برجسته تری وارد جهان فیلم شود. او با این ایده موافقت نمود و به من گفت برای انجام ایده های مطرح شده نیاز دارد تا در حدود پانزده روز آغاز فیلمبرداری «پری» با تاخیر همراه شود.
وی ادامه داد: زمانیکه این فیلم ساخته شد، نسبت به آن چه در فیلم نامه وجود داشت با اثر بهتری مواجه شدیم. در فیلمسازی روند به این صورت است که در ابتدا باید یک فیلم را هدایت کرد و در ادامه شرایط بگونه ای تغییر می کند که فیلم هدایت شما را برعهده می گیرد.
زرین دست با اشاره به اینکه «پری» دارای یک ساختار دشوار و بخصوص بود، تصریح کرد: در این فیلم دختر قصه از دنیای ساده خود خارج می شد تا به نقطه ای برسد که برای وی در حکم نوعی عروج درونی بود و دست یافتن به این عروج کار ساده ای نبود.
قرار بود در اجاره نشین ها و هامون همکاری کنم
در ادامه زرین دست با اشاره به اینکه «پری» نخستین تجربه همکاری مشترک من و داریوش مهرجویی بود، افزود: مهرجویی دارای نگاه اندیشمندانه ای نسبت به آینده بود. وی در به کارگیری نکات خاص و ظرافت های ویژه همچون اساتید این حوزه بود. مهرجویی دارای خصوصیت هایی بود که میتوان او را همچون مردان کلاسیک و باستانی سینمای ایران دانست. اگر ما به آثار باستانی خود افتخار می نماییم باید بدانیم که این موارد تنها شامل بناهای تاریخی نمی گردد، بلکه اشخاصی همچون مهرجویی را هم باید معادل و همسنگ تخت جمشید بدانیم. او ادبیات فوق العاده ای را به زبان تصویری و ساده وارد سینمای ایران کرد و بنابراین آثار او می تواند با طیف های مختلفی از مردم ارتباط برقرار کند.
زرین دست با اشاره به اینکه برای رسیدن به چنینی ایده هایی به یک ذهن خاص و پویا نیاز است، افزود: مهرجویی فردی بسیار منحصر به فرد بود، او از موسیقی، نقاشی و اصل زندگی شناخت بسیار خوبی داشت و از آن چه که در اطراف او بود حداکثر استفاده را می برد. مهرجویی با نگاه خاص خود موارد ساده ای را تشخیص می داد که هر یک از ما امکان دارد به آسانی از آنها عبور نماییم.
وی با اشاره به اینکه مهرجویی بسیار اهل مطالعه، پژوهش و پژوهش بود، اظهار داشت: زمانیکه مهرجویی وارد ایران شد من همچون نخستین نفراتی بودم که از او استقبال کردم.
من از دوستان نزدیک مرحوم مهرجویی محسوب می شدم و قرار داد فیلمهای «هامون» و «اجاره نشین ها» را امضا کرده بودم. اما متاسفانه در آن زمان بنیاد سینمایی فارابی وسایل فیلمبرداری را در اختیار من قرار نداد. این مسائل منجر گردید تا آقای محمود کلاری و تورج منصوری که هر یک از فیلمبرداران برجسته سینمای ایران هستند فرصت همکاری با مهرجویی را به دست بیاورند.
مهرجویی سهم عمده ای در قسمت های مختلف تاریخ سینمای ایران دارد
زرین دست بیان داشت: آن چه از مهرجویی باقی می ماند میراث درخشانی است که او از خود باقی گذاشته است. البته نباید در راه حرفه ای مهرجویی سهم دکتر غلامحسین ساعدی را نادیده بگیریم. در بسیار از آثار او، نوشته های درخشان ساعدی نقشی برجسته دارد و مهرجویی توانست از این پتانسیل به خوبی استفاده نماید و نتیجه آن به تولید آثار ماندگار و درخشانی منجر گردید. مهرجویی سهم عمده ای در قسمت های مختلف تاریخ سینمای ایران دارد، همچون موجی که بعد از آثار مهرجویی در سینمای ایران به راه افتاد.
این فیلمبردار افزود: مهرجویی فردی رویین تن به شمار می رفت و با سختی های مسیر تولید مقابله می کرد. او کم و بیش در رابطه با هر موضوعی آگاه بود و بی جهت اظهار نظر نمی کرد.
زرین دست با اشاره به اینکه مهرجویی فردی بذله گو بود و فضایی جذاب در پشت صحنه کارهای او جریان داشت، اضافه کرد: یکی از دلایلی که فیلمسازان مطرح، پرکار نیستند اینست که آنها نمی خواهند اثر ضعیفی را تولید کنند. همانطور که می دانید ساخت یک فیلم خوب بسیار کار سخت و دشواری بوده و عملی فرسایشی به حساب می آید.
سه فیلم از ۱۰ فیلم برتر تاریخ سینمای ایران متعلق به مهرجویی است
در ادامه نظام الدین کیایی، صدابردار مطرح سینمای ایران در رابطه با زنده یاد مهرجویی اظهار داشت: از حضور تعداد زیادی از مشتقان داریوش مهرجویی در این برنامه خوشحالم هستم چونکه اساسا سینما به واسطه تماشاگر است که شکل می گیرد. سه فیلم از ۱۰ فیلم برتر تاریخ سینمای ایران متعلق به داریوش مهرجویی است. زمانیکه منتقدین از میان ۱۰ فیلم برتر سینمای ایران ۳ اثر را متعلق به داریوش مهرجویی می دانند یعنی اتفاق بسیار بزرگی صورت گرفته است. او بسیار مرد بزرگ و دوست داشتنی بود. من در سه فیلم آخر مهرجویی به غیر از «لامینور» همراه او بودم و با او زندگی کردم.
وی افزود: مهرجویی و وحیده محمدی فر دارای دختری نوجوان به اسم مونا هستند. این دختر نخستین فردی بود که بعد از جنایت صورت گرفته وارد منزل شد و شاهد این اتفاق تلخ بود. در سومین شبی که داریوش مهرجویی را از دست داده بودیم یک مراسم نکوداشت از فعالیتهای وی در خانه سینما برگزار گردید. گله من از سینماگران اینست که در آن شب بزرگان سینما همگی به مونا تسلیت گفته و به او اعلام نمودند که افراد و بزرگان حاضر در سینما، برای او همچون پدر و مادر خواهند بود. گله من اینست که از آن شب تابحال حتی یک نفر از این افراد یا مونا تماس نگرفته تا متوجه احوال و روحیات او شوند.
این صدابردار باسابقه بیان داشت: زمانیکه من در ایران حضور نداشتم دوستان نزدیک مهرجویی به من پیام دادند و گفتند او مقرر است یکی از متفاوت ترین کارهای خویش را به پشتوانه شش دهه فعالیت حرفه ای مقابل دوربین ببرد. اگر آن حادثه هولناک اتفاق نمی افتاد چه بسا از او به جای سه فیلم، شاهد چهار اثر درمیان ۱۰ اثر موفق سینمای ایران بودیم.
قرار بود در فیلم «نارنجی پوش» مهرجویی بازی کنم
در ادامه عباس یاری کارشناس و منتقد سینما در رابطه با داریوش مهرجویی اظهار داشت: قرار بود که من در فیلم «نارنجی پوش» مهرجویی بازی کنم. اثری که خیلی از منتقدان نسبت به آن بی توجه بودند در حالیکه من فکر می کنم یکی از بهترین آثار آقای مهرجویی به حساب می آید. این فیلم به ما یادآور می شود که چه بلایی بر سر طبیعت کشور می آوریم. او نقش یک استاد دانشگاه را در این فیلم برای من نوشته بود اما من در طول چهل و دو سالی که در ماهنامه های «فیلم» و «فیلم امروز» کار کردم با خودم عهد بسته بودم که فعالیت مطبوعاتی را با کار سینمایی تلفیق نکنم و به خود اجازه ندهم تا وارد حریم سینما شوم چونکه کار مطبوعاتی در ایران معمولاً نردبانی برای ورود به سایر حوزه ها به حساب می آید.
وی افزود: من میزان ارادت خویش را به داریوش مهرجویی توضیح دادم اما از او عذرخواهی کردم و گفتم تمایلی به بازیگری ندارم. مهرجویی اظهار داشت که من نقش استاد دانشگاه را برای تو نوشته ام و زمانیکه من ایفای نقش در «نارنجی پوش» را قبول نکردم او این نقش را از فیلم نامه حذف نمود. او فردی بسیار توانمند بود و به انتخاب های خود احترام می گذاشت.
یاری اضافه کرد: یکی از کارهایی که در موزه سینما انجام داده بودیم انتخاب بهترین شخصیت های تاریخ سینمای ایران بود و خیلی از آنها اشخاصی بودند که در فیلمهای آقای مهرجویی نقش آفرینی کردند. مهرجویی فردی بود که وجوه انسانی شخصیتش بسیار به وجه هنری وجودی او نزدیک بود. او نویسنده ای قابل بود و فیلمسازی به شمار می رفت که جای خالی او پر نخواهد شد.
علیرضا زرین دست، نظام الدین کیایی، محمدعلی حسین نژاد، فخرالدین سیدی، عباس یاری، غلامرضا آذری، فرامرز روشنایی، آرمین قدرتی، سوگل قلاتیان و... همچون حاضران بودند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب